Düzce’nin en kalabalık ilçesi olan Akçakoca’da bu sezon amatör liglerde bir tane bile takımımızın olmaması bana çok şey düşündürüyor. Cumhuriyet tarihi boyunca 23 futbol kulübü çıkarmış bir ilçeden bahsediyoruz. Bugün geldiğimiz noktada yalnızca üç kulübün tabelası duruyor. Onlardan da biri kapanmış, diğerleri belirsizlik içinde. 1982 yılında kurulan Akçakocaspor’un bu yıl ocak ayında beyannamesini vermeyip kapanması, aslında sadece bir kulübün kapanışı değil; bir tarihin, bir belleğin silinmesi demek. Dadalıspor geçtiğimiz yıl süper amatördeydi, ekonomik nedenlerle sahalardan çekildi. Beyörenspor ve Kurukavakspor ise ancak ikinci amatörde boy gösterebilirlerse devam edebilecekler. Peki koca Akçakoca’ya bu tablo yakışıyor mu? İlçenin hiçbir iş insanının, hiçbir kurumunun, belediyesinin bu duruma el atmaması düşündürücü değil mi? Spor sadece sahada oynanan bir oyun değildir; gençlerin hayata tutunduğu, arkadaşlık kurduğu, kötü alışkanlıklardan uzaklaştığı bir alandır. Bugün takım kuramazsak, yarın gençlerimizi de kaybederiz. Bakın voleybolda yaşanan tabloya… Gençlerimiz başka şehirlerde forma giymek zorunda kalıyor. Futbolda da aynı noktaya geldik. Kendi toprağımızın çocukları, kendi sahamızda oynayamıyor artık. Ne yazık ki hiçbir altyapı takımımız da yok. Ne U-12’de, ne U-14’te, ne U-18’de… 8 Eylül’de lig kuraları çekilecek. Süper Amatör’de 10 takım sahaya çıkacak. Ama tribünlerde Akçakoca’yı temsil eden hiçbir forma olmayacak. İşte en çok bu acıtıyor insanın içini. Artık bir şeyler yapma zamanı. İş insanlarımızı, belediyemizi, sivil toplum kuruluşlarımızı ve sporseverleri Akçakoca’nın futboluna sahip çıkmaya davet ediyorum. Birkaç kişinin değil, tüm ilçenin el birliğiyle yeniden ayağa kalkabileceği günlere ihtiyacımız var. Gençlerimize imkân verirsek, bu şehirde yeniden gurur duyacağımız takımların yeşerdiğini hep birlikte göreceğiz. Akçakoca’nın spora sahip çıkması gerekiyor. Yoksa gelecek yıllarda, futbol adına konuşacak bir şeyimiz dahi kalmayacak.